‘Keşke’li İşleri Robotlara Mı Versek?

Çalışma hayatında biraz olsun teknolojileri takip ediyorsak, otomasyon teknolojisinin mavi yakalı çalışanların işini kolaylaştırdığı noktalardan artık “beyaz yaka”nın da işlerini kolaylaştırdığı hatta bazı verimsiz ve katma değersiz işleri devraldığını görebiliyoruz. Burada odaklanılması gereken kısım iş kaybı, ‘’robotlar işimizi elimizden mi alacak?’’ gibi endişelerden ziyade, iş yapış şeklimizin değişmesinden ibaret.

“İşimiz”

İşimiz, bizim profesyonel olarak yönetmemiz gereken bir alan. Bu alanın içindeki akışların bir düzeninin olması, anlatılabilir ve aktarılabilir olması önemli. Sıradan görevlerin otomatikleştirilip, bizim kendimize yüksek değer kazandıracak işlere odaklanmamız gerekiyor.

“RPA”

Robotik Süreç Otomasyonu (RPA), yaptığınız işlerde günlük iş büyüklüğünü artırmanıza, genel giderlerinizi azaltmaya, otomatikleşen süreçlerden doğan iş gücünün, verimlilik üzerinden iş yapış şekillerine etki etmesine, bu etkilerin çok kısa sürelerde kurumun tamamına pozitif yönde etki etmesini sağlayan bir araç.

“Şirketimiz”

Bu kavramların direkt olarak etkisi, istatistiksel verilerle konuşmaktan çok, şirketinizin ve organizasyonunuzun, sahip olduğunuz teknolojilerin, sistemlerin, iş yapış şekillerinin ve farklı sektör dinamiklerinin değişkenliğinden dolayı farklı etkilere sahiptir ancak genel olarak bu etkiler, pozitif ve sadece teknoloji projesi yapmadan öte, kurum iş yapış kültürünün seviye atlaması olarak da nitelendirilebilir.

“İş gücü”

Bu getirilerin yanında ortaya çıkan büyük iş gücü, şirket hedefleri doğrultusunda, beklenen büyümenin, sadece organizasyonel olarak insan gücü büyümesinden ziyade, iş gücünün var olan kaynaklarla en üst seviyeye taşımasını sağlayan bir faktördür.

“Tarih”

Tarih, otomasyonu anlatırken bize çok sayıda çıktı ve sebep-sonuç hikayesi sunuyor. İnsan ihtiyaç duyar, önce icat eder, daha sonra icat ettiği aracı en verimli şekilde kullanmak için uğraşır. Bizim de elimizdeki araçları en verimli şekilde kullanmamız lazım ki, insanoğlunun tarih boyunca sağlamaya çalıştığı verimi iş hayatımızda da sağlayabilelim.

“Verim”

Şunu hayal edelim;

* 10 sayfa yazıyı, 1 saniye içinde okuyabilsek, içinden bize faydası olan kelimeleri ve sayıları ayırt edebilsek.

* Ayırt ettğimiz bu bilgileri, elimizdeki araçların anlayacağı hale 0,5 saniyede getirebilsek.

* Önümüzdeki uygulamalara HİÇ HATA yapmadan 40 kat hızlı bir şekilde yazıp işimizi bitirebilsek.

* Bunu durmadan yapacağımıza, DEĞERLİ iş yaparken, bu işleri birileri yapsa.

İşte o birileri bizim “Dijital Yakalı” çalışanlarımız. Bilgisayarda keşkelerimizle, hayallerimizle gün boyunca aklımızdan geçirdiğimiz ‘’keşke bir çalışma arkadaşım olsa’’, ‘’keşke zamanımı çalan bu işi ben yapmasam’’, ‘’keşke şu evrakları biri sisteme girse’’, ‘’keşke şu mailleri artık ben cevaplamasam’’, ‘’keşke şu proje bitse de rahatlasak’’ vs. ‘Keşke’ler hiç bitmeyecek, her yeni gün, yeni bir ihtiyaç ve değişim getirecek.

“Değişim”

Bu değişime ayak uydurmak hem çok kolay hem çok zor. Son 10 yılda ortaya çıkan gelişim ve iş insanlarının bunlara adaptasyonu daha önceki dönemlerde olandan onlarca, yüzlerce kat daha fazla. Bu değişim fırtınasında asıl konu hazırlıklı olmak. Daha çok güçle hazır bulunmak, daha çok iş gücüyle hazır bulunmak. Dijital yakalı arkadaşlar iş gücü ve bu değişimin bir parçası olarak çoktan aramıza katıldı.

“Araç”

Araç ise, RPA. İş yapışımız ve işimiz RPA ile değişiyor. Şirketler, tarih boyunca verimli iş gücü için uğraştı, efor harcadı, çalışanlar, yöneticiler hep keşkelerle hayatımızı doldurdu. Bu ihtiyaçlar hep bir değişime sebep oldu, belki köklü, belki maliyetli ama günün sonunda tüm değişimler otomasyonu getirdi. Otomasyon ise kalifiye iş gücü ihtiyacına dönüştü. İşler katma değersiz ve değerli işler olarak ayrıldı. İnsanlar kendini geliştirebilecek, kendine katkı sağlayacak işler yapmaya yöneldi. Diğer işler ise robotlara kaldı. Birilerinin, keşkeli işleri yapması gerekiyor ama o keşkeli işleri insanlar değil robotlar yapacak.

Eren Doğanay